Raf Simons żegna się z domem mody Calvin Klein

Jeszcze w tym roku za swoje działania otrzymał nagrodę z Council of Fashion Designers of America. Odświeżył logo kultowej amerykańskiej marki i zaprosił do współpracy znane nazwiska z showbiznesu, a jego kolekcje zbierały entuzjastyczne recenzje krytyków. Dlaczego więc zarząd marki Calvin Klein postanowił rozwiązać współpracę z Rafem Simonsem?

Oficjalnym powodem było obranie nowego kierunku dla marki, rozbieżnego z kreatywną wizją projektanta. Nieoficjalnie jednak mówi się o tym, że Simons nie spełnił oczekiwań finansowych zarządu. Emanuel Chirico, dyrektor generalny spółki PVH, do której należy Calvin Klein, w zawoalowany sposób obwiniał Simonsa o spadki sprzedaży zarówno w Calvin Klein 205W39NYC, jak i Calvin Klein Jeans. Ponadto sprawozdania finansowe wykazały nie tylko mniejsze zyski ze sprzedaży, ale i zwiększone wydatki na działania reklamowe.

Po zaledwie dwóch latach, na pół roku przed końcem kontraktu, Simons został dwołany ze stanowiska dyrektora kreatywnego. Tym samym nie odbędzie się pokaz kolekcji jesienno-zimowej w lutym podczas tygodnia mody w Nowym Jorku. Nie podano także dowiadomości, kto i kiedy zastąpi Belga za sterami amerykańskiego domu mody.

Przed objęciem stanowiska u Calvina Kleina Raf Simons przez trzy lata projektował damskie kolekcje u Diora. Choć i tam zbierał przychylne recenzje, nie zagrzał miejsca zbyt długo. Wcześniej przez siedem lat piastował stanowisko dyrektora kreatywnego u Jil Sander, zaczynał jednak już w połowie lat 90. projektując wyłącznie dla mężczyzn. Dla Calvina Kleina przeprowadził się do Nowego Jorku. Pokładano w nim ogromne nadzieje – pod jego rządami dochody marki miały wzrosnąć z ośmiu do dzisięciu miliardów dolarów. Niestety liczby nie były dla zarządu wystarczająco satysfakcjonujące.

Pozostaje tylko pytanie, czy w dzisiejszych czasach, w erze fast fashion i powszechnego konsumpcjonizmu, jest jeszcze możliwe rozwijanie kreatywnej wizji i łączenie jej z osiąganiem zadowalających wyników finansowych? Niestety coraz częściej okazuje się, że twórcy zmuszeni są wybierać pomiędzy jednym a drugim.